\"اسرار تکنولوژی های جنگ سرد: پروژه هارپ و پشت پرده آن\"
نویسنده: جری واسیلاتوس
ترجمه و تلخیص: یاسر خورشیدوند

در سال های اخیر نگرانی های جهانی بسیار زیادی معطوف به پروژه نظامی «
هارپ » شده است. این نگرانی بیش از به دلیل درک نادرستی است که از ماهیت
این تکنولوژی رادیویی و ابزاری است که به وسیله آن کنترل فوقانی اعمال،
مدیریت و هدایت می شود. بنابراین، در حالی که این پروژه ها در نگاه اولیه
طرح های نشات گرفته از نیازمندی های نظامی به نظر می رسند؛ اما باید گفت که
این پروژهای مدرن در واقع نتیجه مستقیم
احساس نیازهایی است که بن مایه آنها مستقل از صنعت بوده و به واقع، کار بر
روی این پروژه ها از نیاز صنعت نشات نمی گیرد. مطالعه عمیق تر در تاریخ این
تکنولوژی های قمارگونه نشان دهنده یک دیوان سالاری بهت آور و هزار تویی
است که هدف از ایجاد آن تامین منافع افراد خاصی است که به طور دودمانی نقش
های منحصر به فردی در امور جهانی ایفا کرده اند. این افراد آشکارا بر این
ایده معتقدند که در هر دوره ای سلسله مراتب حکومتی و نظامی مجبور به اطاعت
محض از آنها هستند.
پروژه هارپ به دلیل وجوه مرگ آور و توطئه
برانگیزی که دارد به عنوان مهمترین تکنولوژی نظامی قرن بیستم شناخته می
شود. اگرچه هارپ تحت نظر کارشناسان نظامی مدیریت می شود ولی بیشتر تحت پوشش
یک حمایت صنعتی است. در ضمن، این حمایت صنعتی نیز وابسته به یک منبا دولتی
نیست. به عبارت ساده تر، هرچند به ظاهر این تکنولوژی تحت نظر منابع نظامی
است ولی در واقع توسط بخش صنعتی خصوصی وابسته به یک سری افراد خاص تامین
مالی و هدایت می شود و نه زیر نظر دولتی خاص. هرچند برخی استدلال می کنند
که این پروژه کاملا صنعتی بوده و کاملا تحت نظر بخش صنعتی انجام می شود اما
به نظر نمی رسد این استدلال کاملا صحیح باشد. در این پروژه مشخص، بخش
صنعتی خصوصی که اهداف علمی کمی را دنبال می کند قسمتی از این کار عظیم
تحقیقاتی را تحت هدایت و مدیریت خود دارد. تحقیق بیشتر در این زمینه نشان
می دهد که سازمان های صنعتی فعال در این پروژه نیز از یک اتاق فرمان ارشد
تر که اعضای این اتاق فرماندهی نیز به راحتی قابل شناسایی نیستند؛ دستور می
گیرند. پس از درک نفوذ تعمدی و نمادین یک سری افراد و خانواده های تاریخی
در پروژه هارپ و دیگر تکنولوژی های مربوط است که ما به این نتیجه می رسیم
که عمق فاجعه بسیار بیشتر از چیزی است که تاکنون در نوشته های برخی از
جاسوس ها مشاهده می شد.
هارپ و دیگر تکنولوژی های مشابه آن قدری
هم که تصور می شود ساخته های جدیدی نیستند. در واقع، این تکنولوژی ها جدید
ترین نمونه ها از تلاش های تحقیقاتی هستند که تاریخ شروع آن به قبل از قرن
بیستم بر می گردد. قبل از این که به خود اجازه بدهیم درباره تکنولوژی هارپ
تفسیر و تحلیلی ارائه بدهیم لازم است که دانش تاریخی کاملی از این سخت
افزار، پدیده و منطق هایی که در گشترش اینچنین پروژه های تسلیحاتی به کار
می رود، داشته باشیم. مساله عجیب و تاسف آور این است که نوشته های جاسوسی
که در این زمینه به بیرون نشت می کند اغلب ابتدایی ترین نمونه هایی از
معرفی موضوعاتی است که درباره این پروژه ها به بحث های داغ اجتماعی تبدیل
می شوند. اگرچه این افراد اولین کسانی هستند که توانایی کشف اختراعات جدید
را دارا هستند ولی متاسفانه آنها نتایج و یافته های خود را در قالب بن ما
یه های علمی توسعه نمی دهند. بنابراین، تقریبا در اکثر موارد با پاسخی
هیستریک نسبت به این اختراعات جدید و فقدان تحلیل های علمی مواجه هستیم.