با سلام به دوستان عزیز

بحث امروز درباره روحانیت می باشد.

در جامعه ما چند دیگاه نسبت به روحانیت وجود دارد،عده ای قائل به این هستند که تمامی دزدی ها،غارت ها و فسادها از روحانیت سرچشمه می گیرد،عده ای دیگر روحانیت را خالی از خطا و اشتباه می دانند و دسته سوم؛ روحانیت را به خوب،بد،زشت تقسیم نموده اند.

دیدگاه کدام دسته درست است؟

1.
در تمامی ادیان های الهی و غیر الهی ، انسانهایی وجود دارند که با آموختن معارف کتب دینی خود را مبلغ و مروج آن دین محسوب می نمایند به مانند کشیشان،روحانیان، و.....

2.
هر دین و تفکری برای آنکه بخواهد بین مردم خوب تبلیغ شود و دستوراتش بین مردم تبین گردد نیازمند مبلغان و مروجانی از همان دین است.

3.
در دین مبین اسلام،بالاترین مقام را پیامبر و بعد از آن امامام معصوم بر عهده دارند.و پیامبر و ائمه معصومین مبلغ،مبین و مدافع دستورات الهی می باشند.و بر تمامی مسلمانان واجب است از دستورات این بزرگواران تبعیت نمایند.

4.
خاصیت دین آنست که با پیروی از دستورات دین اسلام ، انسان بتواند از زشتی ها،پلیدی ها و ظلمت ها فاصله بگیرد و خود را از تمامی قید و بندهای دنیوی و حیوانی آزاد نماید.دین مبین اسلام آمده است که انسانها، به حیات طیبه انسانی نزدیکتر گردند.دین برای آزادی روح و روان ما آمده است.

5.
وظیفه روحانیت آنست که دین را بنحو احسن در زندگی خود پیاده نماید و آنرا برای دیگر انسانها تبلیغ کند.و این کار مهم هم در زمان حضور پیامبر انجام می شد و هم در زمان حضور ائمه معصومین.
با آمدن عصر غیبت،وظیفه مبلغان دین بسیار سخت تر و پیچیده تر از گذشته شده است.

6.
روحانیون معصوم نیستند،آنها هم دارای خطا و اشتباهاتی می باشند.نمی شود تمامی روحانیون را با یک چشم و نگاه دید.و نباید از آنان در حد امامان معصوم انتظار داشت.روحانیون هم مثل دیگر انسانها، که احتمال خطا و اشتباه در آنان وجود دارد، اما نکته ای که هست اینکه بخاطر آنکه فلسفه وجود روحانیت تبلیغ،تبین دین مبین اسلام است مردم انتظار دارند که از روحانیت خطا و اشتباه نبینند.اگر قائل به این شویم که حرف همه روحانیون درست است، و همه آنها در مسیر درستی هستند،این خطا و اشتباه ما را به ناکجا آباد می برد.

دین یک مفهوم زمینی و آسمانی است.همانطور که اگر خوب تبلیغ شود،باعث رشد و سعادت حقیقی انسانها خواهد شد.اگر هم دین درست تبلیغ نشود،مانع رشد و پیشرفت انسانها خواهد شد.باید برای ما مهم باشد که دین خود را از چه کسی می گیریم.
متاسفانه انسانهای خائن و پلیدی در جامعه انسانی هستند که از مفاهیم دینی جهت بردگی انسانها استفاده را می نمایند و با دامن زدن به خرافات،بدعت ها و عرفانهای کاذب سعی در به دام انداختن انسانها دارند تا بتوانند علاوه بر شستشویی فکری بر منابع مالی آنها هم مسلط گردند.

تجربه تاریخی نشان داده است که انسانهایی بودند که هیچ علاقه ای به دین،پیامبر و ائمه معصومین نداشتند ولی خود را در جای مبلغان دین نشاندند و تا می توانستند سوء استفاده نمودند و دنیای ظاهری خودشان را آباد کردند.
جوان مسلمان باید هوشیار باشد که عقل و دلش را در دست این شیاطین انسی ندهد.

اما روحانیون با اخلاصی هم وجود دارند که حقیقتا در مسیر انبیای الهی گام نهاده اند و تمامی سعی و تلاش خود را جهت هدایت خود و دیگران به کار گرفته اند. و دنبال شیادی و پلیدی نیستند و آنچه برای آنان مهم است تقرب الهی است. در جامعه ما علاوه بر آنکه روحانی پلید وجود دارد روحانیت عالی و خوب هم وجود دارد.باید تلاش نمائیم که از انسانهای پلید و شیاد فاصله بگیریم و با انسانهای پاک و باصفا که قلبشان از یاد خدا نورانی است ، نزدیکتر شویم.

بعد از انقلاب اسلامی و حضور پررنگ روحانیت در تمامی عرصه ها،باعث تغییر نگاه مردم به روحانیت شد.متاسفانه عده ای از روحانیون بجای آنکه از فضای بوجود آمده در صدد تلاش بیشتر در راه اسلام و مسلمانان باشند مشغول دنیای مادی گشته و لحظه به لحظه دارایی ها و ثروت های خودشان را افزون می کردند و می نمایند.مردم ما حق دارند که از بعضی از روحانیون بدشان بیاید.

معیار خودم در خوب بودن یا نبودن یک روحانی به این است که چقدر ایشان اهل صداقت،راستگویی،شجاعت،حریت فکری هستند.ویژگی حقیقی روحانی باید دلسوزی به مردم باشد،اگر آخوندی دلسوز مردم نباشد از نگاه بنده اصلا روحانی نیست. روحانیتی خوب است که ذهن ما را شکوفا کند و ما را از تمامی قید وبندهای دروغین دنیوی رها سازد.روحانیت باید مروج شجاعت،آزاد اندیشی،جوانمردی و رافت باشد.

دو شخصیت در روحانیت وجود دارد؟

1. قبل از طلبگی بهره ای چندانی از دنیای مادی نداشت ولی بعد از طلبگی و بتواسته تبلیغ دین و لباس روحانیت، ثروت های هنگفتی بدست آرود.و از عناوین دینی سعی در صدد کسب قدرت،شهرت و محبوبیت خویش است.قطعا این گروه موجب ذلت ما خواهند شد خصوصیت ذاتی این آدمها این است که دین را طوری قرائت می کنند که هیچ خدشه ای بر نام،نان و شهرت آنان نیفتد.

2.دسته دیگر از طلبه هایی که حاضرند در راه دین از جان،مال،آبرو و اعتبار خودشان هزینه نمایند.و هیچگاه از عناوین دینی سعی در جمع آوری دنیای دروغین دنیوی نداشته اند و همچنان خود را بدهکار دین و شرمنده پیامبر  امام زمان می دانند.این گروه هست که می تواند ما را به حیات طیبه انسانی سوق دهد.این دسته را باید گرامی داشت.

نکته:
اعتبار روحانیت ،اعتبار دنیوی نیست.یعنی اینطور نیست که هر کسی لباس روحانیت بپوشد ، قطعا روحانی و آخوند است! بلکه هر کسی فهمی درستی از دین داشت و حقیقتا در مسیرپاک انبیاء قدم گذاشت و نسبت به احکام الهی و معارف دینی تسلط داشت و روح و روانش از تمامی مظاهر مادی بدور بود او روحانی است. و در مسیر پاک امام زمان(روحی له فداه) قرار دارد.


فعلا....